RSS
Facebook
Twitter

poniedziałek, 11 listopada 2013

Larry Winget, autor bestsellerów z listy New York Timesa, pokazuje jak sabotujemy swój sukces i proponuje proste rozwiązania, aby to zmienić!

Wszyscy mówią, że chcieliby odnieść sukces. Mieć więcej pieniędzy, lepszą pracę czy być zdrowszym. Niestety tylko niektórzy rzeczywiście robią coś, aby to osiągnąć. Większość chciałaby mieć wspaniałe dzieci, ale nie znajduje czasu aby z nimi porozmawiać. Inni kupują niepotrzebne rzeczy, aby potem martwić się, że brakuje im pieniędzy.
Larry Winget, autor bestsellera Zamknij się, przestań narzekać i zacznij żyć, pokazuje jak pożegnać się ze złymi nawykami które hamują nas na drodze do lepszego życia. Sukces nie jest łatwy do osiągnięcia, ale każdy może zmienić swoje życie, zasady są proste. Trzeba tylko wyeliminować „czynnik głupoty” i zacząć działać.

Kiedy pierwszy raz wzięłam "Ludzi..." do ręki i przeczytałam ich tytuł, uznałam, że będzie to idealna książka do zrozumienia czemu ludzie są taaaakimi idiotami oraz czemu wokół mnie ostatnio kręci się tylu kretynów i jak się ich pozbyć. Szybko jednak okazało się, że natura jest nieco inna, chociaż mój problem też da się rozwiązać dzięki niej.

Książki Larry'ego Wingeta można czytać na dwójnasób: Możesz brać całą książkę całkowicie na poważnie, licząc na to, że twoje życie odmieni się po przeczytaniu, w tym przypadku, "...idiotów!...", albo w formie ciekawości, co tam ciekawego nasz ulubiony Larry napisał oraz z głęboko ukrytą nadzieją na odnalezienie zdania, które uczyni Cię miliarderem/lepszym człowiekiem/celebrytą (nie oszukujmy się. nikt nie sięga po poradniki życiowe, bo nie ma już co czytać. nawet jeśli są to poradniki Larry'ego Wingeta. a może szczególnie, gdy . W drugim przypadku lektura "Ludzi..." zajmie wam kilka godzin, w pierwszym - co najmniej kilkanaście dni. I tylko od Was, drodzy czytelnicy, zależy, którą drogę obierzecie.

Jeżeli liczycie na to, że Larry Winget swoimi książkami widocznie odmieni wasze życie... Całkiem prawdopodobne, że się nie przeliczycie, jeżeli tylko naprawdę będziecie tego chcieli. Jeśli macie nadzieję, że Larry objawi wam dawno utajnioną prawdę jak osiągnąć sukces, zarabiać krocie, schudnąć, być dobrym mężem/żoną, wychować dzieci na mądre i odpowiedzialne istoty i inne, rzekomo, ważne w życiu człowieka rzeczy - grubo się mylicie. A mimo to ludzie uważają Larry'ego za geniusza. Dlaczego?

Dedykacja:
"Dla idiotów na całym świecie.
Bez nich byłbym bezrobotny"

Winget jest genialny w swojej prostocie. Sam przyznaje, że w swoich książkach nie porusza nowych niezwykłych rozwiązań, które "gwarantują" sukces. Autor wprost mówi nam, że rozwiązanie naszych problemów jest banalne - wystarczy myśleć rozsądnie. Chcesz mieć sympatyczne dzieci? Spędzaj z nimi więcej czasu. Chcesz mieć lepszą pracę? Dokształć się i jej poszukaj. Chcesz schudnąć? Jedz mniej, ruszaj się więcej. Chcesz mieć więcej pieniędzy? Przestań je wydawać na rzeczy, których w życiu byś nie kupił, a wydajesz, bo kosztują 40% mniej. CZŁOWIEKU, NADAL MUSISZ WYDAĆ 60% CENY!
Wszystko wydaje się takie proste, prawda? Więc czemu ludzie wciąż żyją marnie i wpadają w coraz większe tarapaty finansowe? Bo są idiotami. Wszyscy ludzie to idioci. Larry Winget to udowadnia. I, wbrew pozorom, że Larry jest dupkiem, skoro zarabia na głupocie ludzi duże pieniądze, Winget chce wam pomóc. Tyle, że wy też musicie tego chcieć.

Genialność autora objawia się również w sposobie w jaki uczy i motywuje do działań swoich czytelników. Ale tu już szczegółów nie będę zdradzać :). Żeby się o tym przekonać, musicie sami sięgnąć po "Ludzi..." :).

Larry Winget jest bardzo dobrym nauczycielem.
Ale tylko od Ciebie zależy czy będziesz dobrym uczniem.

"Ludzie to idioci! Czyli jak rujnujemy sobie życie na własne życzenie i jak to zmienić" Larry'ego Wingeta to genialna pozycja. Prosty, dobrze czytający się, zabawny, pełny życiowych anegdotek poradnik życiowy jak nie zrobić z siebie idioty może nie jest idealną lekturą do podusi, ale z całą pewnością dobrą dla ludzi, którzy chcą zmienić coś w swoim życiu, nawet dla tych, którzy sądzą, że nic już nie da się zmienić. NA NIC NIE JEST NIGDY ZA PÓŹNO! I Larry Winget ci to udowodni! Zaraz po tym, jak udowodni ci, jak wielkim idiotą jesteś. Serdecznie polecam! :)

Autor: Larry Winget
Tytuł: LUDZIE TO IDIOCI! Czyli jak rujnujemy sobie życie na własne życzenie i jak to zmienić
Tłumacz: Leszek Mokrzycki
Liczba stron: 223
Wydawnictwo: Druga Strona
Data wydania: 23 października 2013

niedziela, 3 listopada 2013

Jesteś pewny, że wiesz co czytasz?

Zastanawialiście się kiedyś tak dogłębnie co czytacie? Tak naprawdę konkretnie? Które elementy powieści kochacie, a od których zaczyna was boleć głowa?

Od jakiegoś półtora roku byłam przekonana, że tak. Sądziłam, że wyrosłam już w dużej mierze z książek młodzieżowych; że wolę sięgnąć po starego dobrego Dicka czy Lema, niż nowy bestseller czekający na ekranizację; prędzej do mnie pasuje "Gra o Tron" czy "Wiedźmin" niż kolejna babskie romansidło; że polscy autorzy są warci czytania i znaczenie bardziej odpowiada mi wschodnioeuropejskie fantasy niż zachodnie nie wiadomo co. Krótko mówiąc, byłam przekonana, że czytam lepsze, inteligentniejsze, bardziej wymagające książki od moich rówieśników.

Całkiem niedawno wydarzyło się coś, co nieco naruszyło moją pewność siebie związaną z ulubionymi tytułami, bo które sięgam często i polecam wszystkim.
Kilka dni temu odbyłam z dobrym kolegą z klasy rozmowę, która w pewnym momencie zeszła na temat czytelnictwa, a konkretnie czytelnictwa kolegi, bo kolega chce zacząć czytać. A że już cała klasa wie, że prowadzę bloga książkowego (w tym momencie pragnę pozdrowić koleżanki, które "niechcący" wygadały się na godzinie wychowawczej), kolega - nazwijmy go M. - po pomoc przyszedł do mnie (no dobra. to też nie do końca tak. w klasie jest jeszcze kilka osób o hipotetycznie podobnym guście do M., ale ja po prostu byłam pod ręką. i to przeze mnie w ogóle doszliśmy do kwestii książek. więc jakby obowiązek spadł na mnie).
Sądziłam, że zadanie nie będzie zbyt trudne - na podstawie rozmów o filmach i serialach (ach, te nasze poniedziałkowe przedinformatyczne rozmowy <3) oraz paru pytań o wcześniej przeczytane pozycje, wynikało, że gust raczej podobny do mojego, więc będę mogła pożyczyć swoje książki, by później zamęczać M. rozmowami na temat moich perełek (tu bardzo pasowała by emotka z facebooka kryjąca się pod znakami " 3:) ". tylko nieco bardziej złowieszcza *evil laugh*). Tak więc zaczęłam rozglądać się po pokoju, w poszukiwaniu odpowiednich tytułów. Oczywiście trzeba było odsiać trudniejsze i bardziej wymagające tytuły. Było ich przytłaczająco mało. Z racji, że to jednak facet, trzeba było odsunąć na bok również babskie fantasy, którego miałam zaskakująco dużo. Wyłączając ze zbioru pozycje młodzieżowe... No cóż. Z 140 tytułów, zostało jakieś 50, które wchodzą w skład ok. 9 serii + kilka wolnych książek. W tym momencie na pomoc przyszli Dada, Maciek i Ilajla, za co całej trójce serdecznie dziękuję.

W tym momencie zaczęłam się zastanawiać czy aby na pewno czytam tak dobre i wymagające książki, jak myślałam. Usiadłam więc na moim łóżku, przybrałam pozę a'la "Myśl, Puchatku, myśl" i... myślałam. A w trakcie tych rozmyślań wpadłam na pomysł, by to moje doświadczenie zawrzeć w słowach i się nim z wami podzielić na blogu (wpływ mogła też mieć książka  "Ludzie to idioci!", w której autor stara się wskazać odpowiednią drogę do zmian w życiu czytelników i poprowadzić ich do sukcesu (recenzja soon). Poddałam się temu, a że OJ wpisałam na listę rzeczy dla mnie ważnych, czas odkurzyć bloga i upiec dwie pieczenie na jednym ogniu.) W trakcie przygotowań wpadłam na pomysł zdjęcia, które mogłabym dodać do wpisu, a stąd było już bardzo blisko, do tego, co za chwilę wam zaprezentuję.

Na moim własnym przykładzie uświadomiłam sobie, że osób zdeklarowanych tylko i wyłącznie na jeden gatunek książkowy nie jest tak dużo, jak można by się spodziewać. Wiadomo, że każdy ma jakiś tam swój ulubiony, ale nie ogranicza się tylko do niego. Cała zabawia polegać więc będzie na zrobieniu zdjęcia książek, reprezentujących mniej więcej twój gust. NIE BÓJMY SIĘ POKAZAĆ CO CZYTAMY! Miło by było, gdybyś i Ty, potencjalny uczestniku zabawy, widniał na tym zdjęciu. W końcu są to książki opisujące właśnie Ciebie! Nie mniej jednak, jeśli nie masz ochoty udostępniać swojej twarzy w internetach, nie będę mieć nic przeciwko.

Przepis na Twoje zdjęcie:
1. Wstań z tego, na czym właśnie siedzisz
2. Rozejrzyj się po swoim pokoju/domu/mieszkaniu/biblioteczce w poszukiwaniu książek, które lubisz bardzo, lubisz tak zwyczajnie i takich, które czytasz od czasu do czasu
3. Wybierz te, które najbardziej pasują do akcji (nie ma konkretnych kryteriów. jedna książka może opisywać kilka kategorii na raz, ale również jeden gatunek może być rozdrobniony do tego stopnia, że opisywać go będzie kilka książek, bo każda ma coś, czego nie ma ta druga. tylko od Ciebie zależy, co chcesz pokazać)
4. Zgromadź je w jednym miejscu
5. Zrób zdjęcie (możesz również poprosić innych o pomoc, kiedy sam będziesz ustawiać się do zdjęcia)
6. Stwórz nowy post na blogu, w który wkleisz zdjęcie
7. Opisz książki, które się na nim znajdują (tytuł, autor, powód dlaczego właśnie ta książka). Może mieć to formę listy, tekstu ciągłego, komentarzy na zdjęciu - co tylko sobie wymarzysz.
8. Wyzwij kolejnych blogerów! Opublikuj. I ciesz się rezultatami.

A o to moje zdjęcie:


Może uporządkujmy je trochę gatunkowo: "Zwiadowcy" Johna Flanagana są przykładem młodzieżowego fantasy, u mnie reprezentują po prostu moje umiłowanie to książek osadzonych w czymś w podobie naszego Średniowiecza. "Przekraczając granice" Oksany Pankiejewej to hybryda wielowątkowego fantasy z udziałem elfów, magów, paladynów itp, obyczaju i science fiction. Ponadto reprezentuje literaturę wschodnioeuropejskich pisarek. "Zawód: Wiedźma" Olgi Gromyko również znalazło się ze względu na płeć i pochodzenie autora, ale także jest przykładem fantasy opartego na mitologii słowiańskiej. "Czarodzicielstwo" Terry'ego Pratchetta jako humorystyczne prześmiewcze fantasy. "Front burzowy" Jima Butchera znalazł się na zdjęciu nie tylko z powodu etykietki "urban fantasy", ale również mojej miłości do dżentelmenów ratujących świat i kryminału. "Błękit szafiru" Kerstin Gier to lekkie, odprężając młodzieżowe paranormal romance, które lubię czytać od czasu do czasu. Ach! No i oczywiście podróże w czasie! "BZRK" Michaela Granta to przykład sci-fi opisującego niedaleką przeszłość. Na zdjęciu także ze względu na cybernetykę. Szaleńców. Nowy Jork. I autora. "Wurt" Jeffa Noona to również przyszłość - tym razem bliżej niezdefiniowana. Psychodeliczna, narkotyczna opowieść oparta na klasycznych motywach. Zmuszająca do myślenia. Obecność "Wurta" daje wyraz mojej fascynacji brytyjskimi twórcami i uwielbieniu serii wydawniczej "Uczta wyobraźni". "Rozgwiazda" Petera Wattsa reprezentuje moje umiłowanie do powieści, gdzie anty- i aspołeczni bohaterowie odizolowani są razem od reszty świata (innym przykładem jest m.in. "GONE" Granta). Lub też moją miłość do sci-fi posiadającego dość ciemną i mroczną aurę. A na koniec "Cyberiada" Stanisława Lema. Bo Lem. Bo science fiction. Bo polskie. Bo roboty.

Jako, że podejrzewam, że wyjdzie z tego coś w rodzaju tych wszystkich blogowych wyzwań i łańcuszków, takie akcje nie mogą obyć się bez nominowania kolejnych blogerów. W takim przypadku imiennie nominuję Sihhinne, Nadeine i Maćka, a nieimiennie wszystkich, którzy mają ochotę pokazać światu swój gust literacki :).

Mam nadzieję, że zasady są jasne. Jeżeli nie, chętnie odpowiem na pytania.
Enjoy!