Sto lat! Sto lat! (robót w kamieniołomach)

Hm... Tak? Już? Mogę?
Wszystko podłączone?
Super! Ruszamy za 3... 2... 1...

Szanowni czytelnicy, koledzy i koleżanki w branży, przypadkowi i nieprzypadkowi goście.
Zebraliśmy się dziś w tym ważnym dniu, by wydać wyrok oskarżonej, kiedyś znaną pod zbyt wieloma nickami, by je wszystkie spamiętać, obecnie Jennifer Laugh, w życiu pozawirtualnym podpisującej się inicjałami O.J., która 5 maja 2011 roku dopuściła się zbrodni zamordowania z premedytacją własnego dziecka, tragicznie zmarłej zasady "Nigdy, przenigdy i pod żadnym pozorem nie zakładać już w życiu bloga! Never ever!".
Choć dla wielu ludzi jest to z pewnością ogromna strata, zastanówmy się nad ewentualnymi zaletami takiej sytuacji.
Przede wszystkim w/w persona od jakiego czasu, dzięki złamaniu swej świętej zasady, należy do grupy uczniów, którzy dają polonistom nadzieję, że z tego pokolenia jednak wyrośnie ktoś, kto jest w stanie przeczytać tekst i powiedzieć o czym był.
Również dzięki porzuceniu ów reguły, zbrodniarka podwyższa statystyki związane z czytelnictwem w Rzeczpospolitej Polskiej.
Niezwykle ważnym skutkiem porzucenia osobiście narzuconego nakazu jest psychiczna i emocjonalna zmiana oskarżonej - stała się ona odrobinkę bardziej odpowiedzialna i bardziej otwarta na ludzi. Poza tym, dzięki założeniu bloga, zyskała zdecydowanie większy dostęp do książek (jednocześnie odciążając konto rodziców własnymi wydatkami związanymi z kulturalną rozrywką), dzięki którym jest zdecydowanie mniej socjopatyczna, niż w dzieciństwie (przynajmniej tak jej się wydaje).
Biorąc pod uwagę wszelkie w/w pozytywne konsekwencje popełnienia tego jakże zuchwałego czynu i nie zważając na odmienne zdanie osobistości, którym istnienie bloga "Oczami Jenny" się nie podoba, w imieniu Wysokiego Sądu, uniewinniam autorkę ów bloga.

Z wyrazami szacunku,
Mecenas... ??!

Tak, tak, moi drodzy. To już dwa lata, jak założyłam Oczami Jenny. Sama nie mogę w to uwierzyć. Po pierwsze: Kiedy to minęło?! Zdawałoby się, że jeszcze niedawno z sercem pełnym obaw pisałam pierwsze maile do wydawnictw, a tu - proszę! Od tamtego czasu minęły już dwa lata! Niesamowite :). Po drugie: O matulu! Dwa lata?! Jak mi się udało tak długo wytrwać? Z reguły nie trwam przy bloga dłużej niż kilka miesięcy.

Z tego powodu zapragnęłam udogodnić sobie nieco życie, zakładając FanPage mojego bloga na facebook'u. "Jak udogodnić?!" pewnie zadajecie sobie pytanie. "Przecież to tylko dodatkowa robota".
A jaka tam robota! w końcu będę miała miejsce na fejsie, gdzie będę mogła się podzielić rzeczami związanymi z książkami, jednocześnie nie śmiecąc znajomym tablicy :). Poza ty miło będzie z wami porozmawiać nie tylko na temat najnowszej zrecenzowanej książki, a o kilku innych rzeczach z naszego życia. Strona nie jest jeszcze dopieszczona (muszę znaleźć jakieś lepsze zdjęcie profilowe. I w tle. I w ogóle), mimo to - serdecznie zapraszam!
Oficjalny fanpejdż Oczami Jenny